​حذيفه: “خديجه (س) سابقه نساءالعالمين الى الايمان بالله وبمحمد (ص) “. خديجه (س) در بين زنان اولين زني بود كه به خدا ومحمد (ص) ايمان آورد. 

ابن عباس: ” كانت خديجة (س) بنت خويلد اول من آمن بالله ورسوله وصدق محمدا فيما جاء بهعن ربه. “ 

خديجه (س) اولين كسى بود كه به خدا و رسول (ص) ايمان آورد. و محمد (ص) را، در آنچه از سوى خدايش آورده بود، تصديق كرد. 

ابن هشام: ” آمنت به خديجه (س) بنت خويلد وصدقت بماجاء مناللهووازرته على امره وكانت اول من آمن بالله وبرسوله وصدق بما جاء منه. “ 

خديجه دختر خويلد به او [محمد] ايمان آورد وآنچه را ازطرف خدا آورده تصديق كرد، او را در كارش يارى داد. واولين كسى بود كه به خدا ورسول ودرستى آنچه آورده بود ايمان آورد. 

مسلم: ” كانت خديجه وزيره صدقعلىالاسلام كان يسكن اليها. “ 

خديجه وزيرپيامبربود، اسلام را تصديق كرد وپيامبربه واسطه اوآرامش مى يافت. 

طبرى: ” فلما اكرم رسول الله بنبوته آمنت به خديجه. “ 

وقتى پيامبربه نبوت تشرف يافت، خديجه به او ايمان آورد.

​آنچه بر عظمت اين خدمت مى افزايد اين است كه هيچ گاه خود از راحتى ظاهرى مطلوبى برخوردار نشد، نه آن زمان كه با رسول خدا (ص) ازدواج كرد و طعن و ملامت شنيد و نه در مراحل ديگر. تاريخ بهخوبى اسم برخى از آزاردهندگان و برهم زنندگان آرامش خانه رسول (ص) را ثبت كرده است. “ابولهب، حكم بنعاص بن اميه، عقبة بن ابى معيط، عدى بن حمراثقفى و ابن الاصداء هذلى همسايگانى بودند كه آزارش مى دادند. و آسايش را ازخانه وى سلب مى كردند. يكى از اينان، هنگامى كه پيامبر (ص) درحال نماز بود، رحم گوسفندى را برسرآن بزرگوار انداخت. يك بار نيز شخصى خاك برسرآن حضرت ريخت، پيامبر (ص) با همان حال به خانه رفت. وضع پريشان پدرهمه را در نگرانى و اندوه فروبرد. يكى ازدختران رسول (ص) بپاخاست، خاك از سر پدر زدود و گريست. پدر گفت: دختركم گريه نكن خداوند نگاهبان پدرت است. 

جُهال عرب براى انتقام ازپيامبر (ص) تصميم گرفتند بستگان وى را از خانه هايشان بيرون كنند. ازاينرو دختر خديجه (س) را طلاق دادند و ضربه اى ديگر به سرورزنان قريش واردساختند. بااين حال بانوى پارساى پيامبر (ص) با درايت و صبرمحيط خانه را آرام مى ساخت و حتى براى رفع ناراحتى هاى پيامبر (ص) تلاش مى كرد.

​خديجه (س) پيوسته درانتظاردرخشش انوار نبوت ازسيماى مهربان همسرش بود از اينرو وقتى پيامبرازغارحرا به خانه آمد و ماجراى نزول فرشته وحى را برايش بازگفت، بى درنگ آن را تاييدكرد و به درستى گفتار پيامبرايمان آورد. او گفت: اى پسرعمو، شاد و ثابت قدم باش. سوگند به كسى كه جان خديجه دردست اوست، من اميدوارم تو پيامبر اين امت باشى. 

حضرت خديجه (س) در تمام مراحل زندگيش با پيامبر گرامي اسلام يار وآرام بخش ايشان بود. البته جايي براي تعجب وجود ندارد چرا كه درمحدوده روابط سالم خانوادگى اين كارمنطقى و آرمانى است؛ روابطى كه آيين اسلام نيزبه آن تاكيد نموده است. “هوالذى خلق لكم من انفسكم ازواجا لتسكنوا اليها. ” (روم/۲۱) او كسى است كه براى شما ازخودتان زوجهايى آفريد تا آرامش يابيد. نمونه هاى متنوعى ازايجاد آرامشدر زندگى خديجه (س) و پيامبر اكرم (ص) وجود دارد. ابن هشام مى نويسد: 

“خديجه (س) به پيامبر (ص) ايمان آورد، گفتارش را تصديق كرد واو را يارى داد واولين شخصى است كه به خدا و رسولش و درستى آيات الهى ايمان آورد. خداوند به اين طريق به پيامبرش آرامش داد به نحوى كه هيچ خبر ناراحت كننده اى ازقبيل رد و تكذيب را نمى شنيد مگراينكه خداوند به واسطه خديجه (س) گشايشى برايش ايجاد مى كرد. وقتى خدا پيامبرش را به خديجه (س) برمى گرداند، او را ثابت قدم مى كرد؛ دشواريها را براو آسان مى كرد و تصديقش كرده، كار مردم را برايش آسان مى ساخت رحمت خدا براو باد. “

​بعد از مراسم خواستگارى، خديجه پسرعمويش ورقة را خواست و گفت: نزد محمد (ص) برو و بگو: غلامان و كنيزان و هرآنچه مالك آنم به تو بخشيدم؛ هرگونه كه بخواهى مى توانى درآنها تصرف كنى. پس ورقه ميان زمزم و مقام ايستاد و با صداى بلند ندا در داد: اى گروه عرب! خديجه شما را شاهد قرار مى دهد بر اينكه اونفس ومال وغلامان وهرآنچه دارد را به محمد بخشيده است. 

البته سرور زنان قريش درعمل نيزگفتارش را به اثبات رساند، به نوشته مورخان او وقتى ازعلاقه پيامبر به اخلاق پاك زيد، “يكى ازغلامانش آگاه شد، غلام را به وى بخشيد. (اوهمان شخصى است كه جزء سابقين دراسلام شد). 

توان اقتصاديش را تا لحظه وفات درخدمت همسرش قرارداد ودرسايه عشق فرصت عبادت وخلوت بيشتر درغارحرا را برايش فراهم مى ساخت. 

البته زندگى سرورزنان قريش دركناراين امتيازات با تلخيهايى نيزهمراه بود؛ زنان آن روزگارچون مردان با مفاهيمى مانند خوش رفتارى، راستگويى و امانتدارى بيگانه بودند و فلسفه ازدواج خديجه با يتيم تهيدست قريش را درك نمى كردند. از اينرو لب به طعنه مى گشودند، خواسته يا ناخواسته سروربانوان قريش را دراندوه فرو مى بردند. آنها روابط خود را با خديجه قطع كردند و او را تنها گذاشتند. 

بزرگ بانوان قريش براى رويارويى با اين پديده زشت جاهلى زنان را گردآورد و گفت: از زنان عرب شنيده‌ام كه شوهران شما برمن خرده مى گيرند كه چرا با محمد (ص) وصلت كرده ام. اينك از شما مى پرسم آيا مانند محمد درجمال، خوش رفتارى، خصلتهاى پسنديده و فضل و شرف دراصل و نسب درمكه وغيرآن سراغ داريد؟ گرچه خديجه با طرح اين سؤال به آنان فهماند كه همسنگى براى محمد (ص) يافت نمى شود اما نتوانست زنگار جهل دلهاشان را پاك كند ودر رفتارشان دگرگونى محسوسى پديد آورد.

​جوانه هاى مهراينك درخديجه به بارنشسته بود، او جوانى پاكدامن و امين پيش روى خود داشت كه عرق نجابت از صورتش ريزان و پاكى دلش از صداقت سيمايش آشكاربود. بانوى قريش بطور مستقيم تقاضاى ازدواج كرد. او به امين قريش چنين گفت: “يابنعم انى رغبت فيك لقرابتك وسطتك فى قومك وامانتك وحسن خلقك وصدق حديثك “ 

اى پسرعمو، من به خاطرخويشاوندى، شرافت تو درميان مردم، امانت، خوش خلقى و راستگويى ات به تو تمايل پيداكردم. 

محمد (ص) پيشنهاد خديجه را پذيرفت و عمويش ابوطالب را ازآنچه رخ داده بود آگاه ساخت. ابوطالب همراه جمعى از بنى هاشم به نزد عموى خديجه"عمروبن اسد"رفت و تقاضاى ازدواج كردند. ابوطالب هنگام خواندن عقد گفت:… او به خديجه و خديجه به وى علاقه دارد اينجا جمع شده ايم كه با رضايت خودش خطبه بخوانيم. » 

به اين ترتيب خورشيد مكه، درحالى كه تنها بيست وپنج سال ازعمرش را پشت سرمى گذاشت، بر بام بخت سرور زنان قريش تابيدن گرفت، خديجه، همسرآفتاب شد و فصل نوينى در زندگى هردو پديدآمد. خديجه (س) با محمد (ص) پيوندى ابدى برقرارساخت؛ همدل، همسر، همراز وى شد.